انگشتر نقره صفوی برعکس!! با عقیق یمنی سرخ خطی
انگشتر
انگشترهای صفوی به صورت افقی بر روی انگشت سوار می‌شوند اما فراخور سلیقه مشتریان همان انگشترهای را به صورت عمودی که عرف ساخت اکثر انگشترهای نقره است ساخته ایم.
2_ انگشتری های صفوی
همانطور که از اسمش پیداست از زمان صفویه رواج پیدا کرد و علت این موضوع هم ساخت این نوع انگشترها برای سنگهای خطی بود. ابتدا باید بدانید عموم ذکر های و متن های حکاکی شده بر روی سنگ های عقیق به دلیل فضای بیشتر سنگ به صورت طولی بر روی عقیق ها طراحی و حکاکی میشد. به همین دلیل انگشترها باید طوری ساخته و طراحی میشدند تا هم سنخیت لازم را با اذکار مورد نظر داشته باشند(ساده باشند) هم حکاکی بر روی انگشتر برای طرف مقابل یا خود فرد قابل خواندن باشد. انگشترهای صفوی عموما رینگ و طوقه ای ساده داشته تا نگاه بیننده جذب ذکر و متن حکاکی شده شود. البته شایان ذکر است در زمان قدیم هم امکانات لازم برای ساخت چنین انگشترهای نقره ای نبود. امروزه با توجه به پیشرفت علم و افزایش جمعیت و در نتیجه سلیقه های گوناگون تنوع طراحی در زیورآلات بسیار گسترده شده . که این موضوع در محصولات مذهبی هم کاملا ملموس به نظر می‌رسد.
3_ عقیق یمنی سرخ (قرمز)
در بین سنگ های عقیق سنگ عقیق یمنی از محبوبیت بالاتری با توجه به روایات متعدد از ائمه معصومین برخوردار است. البته عقیق های یمنی طیف رنگی گسترده ای از رنگ های سرخ، قرمز تیره، قهوه ای، نارجی، و زرد را شامل می‌شوند. که هرچقدر این رنگ به سرخ دانه اناری نزدیکتر باشد در بین سنگ های عقیق کم‌یابتر شده و در نتیجه قیمتی تر می‌شوند.
4_ حکاکی
ذکر حکاکی شده بر روی این عقیق یمنی سرخ خلاصه‌ای از حدیث پیامبر اکرم(ص)است که در ادامه توضیح خواهیم داد. پیامبر اکرم احادیث بسیاری را در مدح سید الشهداء(ع) و فضائل ایشان فرموده اند.. یکی از معروفترین این احادیث، که قسمت اول آن ذکر همین انگشتر خطی ((حُسَیْنٌ مِنِّی وَ اَنَا مِنْ حُسَیْنٍ)) است که بر روی عقیق سرخ با امضای استاد قطره حکاکی شده و بر درب ورودی حرم امام حسین (ع) نقش بسته حدیث: «حُسَیْنٌ مِنِّی وَ اَنَا مِنْ حُسَیْنٍ اَحَبَّ اللَّهُ مَنْ اَحَبَّ حُسَیْناً حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْاَسْبَاطِ» می‌باشد. این حدیث در منابع معتبر شیعه و اهل تسنن ذکر شده و از نظر محدثان اهل تسنن این حدیث دارای اعتبار بوده و حسن شمرده شده است. مدلول حدیث متضمن سه نکته است: الف: اشاره به وحدت و یگانگی روحی امام حسین(ع) و پیامبر اکرم(ص). ب: محبت به امام حسین(ع) موجب محبوب شدن نزد خداوند است. ج: امام حسین(ع) خود به تنهایی، امتی است و نسل وصایت پیامبر(ص) از ایشان امتداد می یابد.